Patron

Karol Kurpiński urodzony we Włoszakowicach, ochrzczony 6 marca 1785 roku w tutejszym kościele, pochodzi z rodziny o dużych tradycjach muzycznych. Ojciec Karola był organistą w tutejszym kościele, grywał na tych samych organach, których słuchamy do dziś. Ojciec zajął się także edukacją młodego Karola, ucząc go gry na kilku instrumentach.

W wieku 12 lat Kurpiński przeniósł się z Włoszakowic do Sarnowy, aby objąć posadę organisty w tamtejszym kościele. Proboszczem tej parafii był wówczas brat matki Karola, jego wuj, ks. Karol Wański. W roku 1800 inny wuj Karola, Roch Wański uległ prośbom Karola i zabrał go do Moszkowa koło Lwowa, aby tam mógł rozwijać swój muzyczny talent.

Został drugim skrzypkiem w orkiestrze pałacowej starosty Feliksa Polanowskiego, w której wiolonczelistą był wuj Roch. Często bywał we Lwowie, kulturalnym centrum regionu, gdzie zetknął się po raz pierwszy z teatrem polskim, a także operami włoskimi i niemieckimi wystawianymi przez Wojciecha Bogusławskiego. W tym czasie uzupełnił swą skąpą wiedzę z zakresu literatury muzycznej i teorii. Bywając na dworach magnackich nabrał też obycia towarzyskiego, nawiązał liczne znajomości.

W roku 1810 Kurpiński udał się do Warszawy i nieznany tam nikomu, otrzymał od ówczesnego dyrektora teatru Bogusławskiego, stanowisko drugiego, obok Elsnera, dyrygenta orkiestry teatralnej. To był przełomowy moment w jego życiu, dał początek jego wieloletniej działalności muzycznej 
na terenie Warszawy, której już nie opuścił. W roku 1824 został dyrektorem Opery Teatru Narodowego, stanowisko to piastował aż do przejścia na emeryturę, do roku 1840. Związany z Teatrem Narodowym stworzył dla niego Kurpiński 28 dzieł scenicznych, m.in. „Zabobon czyli Krakowiacy i Górale”, „Jadwiga królowa polska”, „Pałac Lucypera”, „Czarnomysł”, „Zamek na Czorsztynie”. 
Ta ostatnia wystawiana była m.in. we Włoszakowicach staraniem tutejszego Towarzystwa Muzycznego im. K. Kurpińskiego na początku trzeciego tysiąclecia.

Szczególnie ważną dla kultury narodowej okazała się jego twórczość kompozytorska, pieśniarska, w tym pieśni powstańcze z 1831 roku z najwartościowszą „Warszawianką”. Na uwagę zasługuje twórczość religijna, wykonywana do dziś w naszych kościołach, np. msza „Na stopniach Twego upadamy tronu” wykonana po raz pierwszy w 1821 roku w Warszawie, a odświeżona, jak i wiele innych kompozycji, po ponad 150 latach we Włoszakowicach przez Chór Męski im. K. Kurpińskiego 
pod dyrekcją Lecha Erberta w latach 80-tych XX wieku, dzięki współpracy z niestrudzonym badaczem życia i twórczości Kurpińskiego, ks. prof. Tadeuszem Przybylskim z Krakowa.

Kurpiński komponował także muzykę instrumentalną; ponad 50 polonezów, muzykę fortepianową, słynny koncert B-dur na klarnet, miniatury na skrzypce i fortepian. Napisał też trzy podręczniki do nauki muzyki, założył i redagował w latach 1820 -1821 „Tygodnik Muzyczny” – pierwsze w Polsce czasopismo muzyczne, publikował w „Tygodniku Polskim”.

Aktywność Kurpińskiego przyczyniła się do założenia w 1835 roku zawodowej szkoły operowej 
przy teatrze, kształcącej słynnych później polskich śpiewaków. Ostatnią kompozycją Kurpińskiego było niedokończone Requiem z mszy żałobnej, z 1847 r. Karol Kurpiński zmarł w Warszawie 18 września 1857 r. w domu przy ul. Żelaznej 91. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim. Rok później, z inicjatywy społeczeństwa wystawiono na grobie pomnik stojący do dziś.

Społeczeństwo Włoszakowic postawiło Kurpińskiemu pomnik – tę szkołę, zbudowaną w latach 1957–1959, noszącą Jego imię. W roku 1997, w 140. rocznicę śmierci kompozytora, a w 5. rocznicę założenia, imię Kurpińskiego przyjęło Liceum Ogólnokształcące, natomiast Gimnazjum, powstałe w roku 1999 wybrało Kurpińskiego za patrona w roku 2003. Popiersie Patrona umieszczone na cokole przed szkołą wykonał miejscowy rzeźbiarz Leon Dudek w 1975r.

Opr. Ireneusz Rogacki w 2008r. korzystając z: Tadeusz Przybylski „Karol Kurpiński”, Musica Iagellonika, Kraków 1995.